شغل شما چیه؟ پشه شناس؟ ماهی جمع کن؟

پشه

میدونستید پشه ها بطور میانگین چقدر عمر میکنن؟ طول عمر پشه های نر و ماده با هم خیلی متفاوته اما کلیت اینه که در طبیعت با توجه به سختی شرایط زندگی ( 🙂 ) حدود یک هفته عمر میکنن!! اما در محیط آزمایشگاهی که ازشون مراقبت میکنن و به تغذیشون هم میرسن تا یکماه عمر میکنن! واقعا خیلی جالبه اگر فرض کنیم که ما هم قرار بود کلا یک هفته زندگی کنیم چه کارهایی انجام میدادیم و چه کارهایی را بیخیال میشدیم! من که مطمئنا اولین گزینه ای را که حذف میکردم درس و مدرسه و دانشگاه و … بود 🙂 جهت مطالعات بیشتر در رابطه با پشه ها میتونید اینجا را یک نگاهی بندازید.

پشه
پشه!

خب، میدونید این اطلاعات را از کجا اوردم؟ از یک پشه شناس! بله پشه شناس، جدی جدی شغلش بود. توی یک بخشی از این سفر اخیر با یک زوج آمریکایی همسفر بودیم و داشتیم گپ میزدیم و بعد از بحثهای سیاسی (بخصوص رئیس جمهور فعلیشون و قبلیمون) و … ازشون پرسیدم که شغلشون چیه و با دو تا جواب سورپرایز کننده مواجه شدم. جواب خانم “I am working on mosquitoes” (من روی پشه ها کار میکنم) هان؟؟ آهان! جواب آقا “I am collecting fishes” (من ماهی جمع میکنم) هااان؟؟ آهااان! هر کدوم هم کلی راجع به کارشون توضیح دادن؛ اینکه خب خانمه روی پشه ها تحقیق میکنه و اینکه مثلا چه بیماریهایی از طریق اونها منتقل میشه و چه جوری میشه کنترلشون کرد و … آقاهه هم توضیح داد که کلا غواصی میکنه و شغلش جمع کردن ماهی برای آکواریومهای بزرگ دنیاست و کلی از سیاستها و قوانینی که در این زمینه (جمع کردن ماهی) در آمریکا وجود داره توضیح داد، اینکه مثلا در هر روز محدودیت تعداد ماهی وجود داره و نمیتونی از هر ماهی هرچند تا خواستی صید کنید و کلی باید مجوز بگیری و …

خب کار من و خانمم هم که خیلی توضیح خاصی نداشت! یک جمله گفتیم که توی حوزه IT کار میکنیم و کلا معلوم بود که یعنی صبح میشینیم پشت کامپیوتر و عصری پا میشیم 🙂

در ادامه سفر و حتی برگشتن همش داشتم به این موضوع فکر میکردم که واقعا چقدر کارهای متنوعی توی دنیا هست و آدم برای مسیر شغلی و آینده اش چقدر گزینه های متنوعی داره که بسادگی میتونه اونها را با علایق و سلایقش تطبیق بده اما متاسفانه توی اجتماع ما و خانواده هامون این تنوع اصلا احساس نمیشه! حتما باید بری دانشگاه، حتما باید یک رشته درست و درمون توی یک دانشگاه درست و درمون بخونی و گرنه بدبخت میشی! یا حداقل یکی از فاکتورهای اولیه خوشبختی و رستگاری را از دست دادی!

واقعا منظورم این نیست که مثلا اینجا کسی نیست که روی پشه ها یا هر جونور دیگه ای تحقیق کنه، اما دارم به اونروزی فکر میکنم که بیچاره داشته خانوادش را مجاب میکرده که بزارن بره توی این زمینه تحصیل و کار کنه 🙂

به اون زندگی یک هفته ای هم فکر کنیم بد نیست!

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

این سایت از اکیسمت برای کاهش هرزنامه استفاده می کند. بیاموزید که چگونه اطلاعات دیدگاه های شما پردازش می‌شوند.